قرار بر این است که جنگنده جدید طراحی شده توسط بریتانیا اولین پروازش را در سال ۲۰۲۷ میلادی انجام دهد و در شکل‌گیری جنگنده‌های آینده بریتانیا، ژاپن و ایتالیا نقشی کلیدی را ایفا خواهد کرد و طبق برنامه تا سال ۲۰۳۵ میلادی وارد خدمت خواهد شد.
غزال زیاری: بریتانیا برای اولین بار در چهار دهه اخیر، طراحی یک جنگندهٔ سرنشین دار جدید را تحت عنوان برنامه Tempest شروع کرده است.
تصویر مفهومی منتشرشده از نمونه آزمایشی این جنگنده (Combat Air Flying Demonstrator)، نشان می‌دهد که این جنگنده تا حدودی شبیه به F-۳۵ است؛ اما بدون سطوح کنترلی افقی و البته تفاوت‌های ظاهری و فنی قابل‌توجهی هم بین این دو جنگنده وجود دارد.
طبق برآوردهای انجام‌شده، قرار است تا جنگنده جدید بریتانیا اولین پروازش را در سال ۲۰۲۷ میلادی انجام دهد و در شکل‌گیری جنگنده‌های آینده بریتانیا، ژاپن و ایتالیا نقشی کلیدی را ایفا خواهد کرد و طبق برنامه تا سال ۲۰۳۵ میلادی وارد خدمت خواهد شد.
طراحی و ساخت با فناوری روز و ویژگی‌های فنی
تصویر دیجیتالی منتشرشده توسط شرکت BAE Systems، سازنده اصلی این پروژه نشان می‌دهد که مراحل ساخت این جنگنده در تأسیسات “وارتون” در شمال غربی انگلیس در حال انجام است.
این جنگنده دارای دو موتور، بدنه پهن‌تری نسبت به F-۳۵ و ورودی‌های هوای بدون انحراف (DSI) است و برخلاف F-۳۵، پایدار کننده‌های افقی ندارد.
ساختار عقبی بدنه حالت مکعبی دارد که احتمالاً برای پنهان‌سازی خروجی موتور طراحی شده و بال‌ها به‌صورت دلتا-بریده با امتداد ریشه لبه جلویی (LERX) طراحی شده‌اند. البته این ویژگی در رندرهای پیشین Tempest دیده نمی‌شد و تغییر در طراحی بال‌ها احتمالاً به آزمون ویژگی‌های آیرودینامیکی مختلف اشاره دارد.
دماغه پهن جنگنده نشان می‌دهد که فضای کافی برای رادار بزرگی در نظر گرفته شده و کابین نسبتاً کوچک آن، از دیدگاه عقب محدود است. بخش جلویی بدنه شبیه به نمونه‌هایی است که در آزمون‌های صندلی‌پران Martin-Baker استفاده شده بودند.
وجود دو موتور EJ۲۰۰ (مشابه جنگنده تایفون) سبب پهن‌تر شدن بدنه و بالا رفتن توان رانشی شده؛ هرچند که انتظار می‌رود که نمونه نهایی Tempest از پیشرانه کاملاً جدیدی بهره ببرد.
وضعیت ساخت و توسعه
تا تابستان سال ۲۰۲۴ میلادی بیش از دو سوم وزن سازه‌ای این جنگنده در مرحله تولید قرار داشت و اجزایی مثل بال‌ها و دم‌های عمودی طراحی شدند. در روند ساخت از فناوری‌های پیشرفته‌ای مثل چاپ سه‌بعدی، همکاری انسان-ربات (cobotics)، مدل‌سازی دیجیتا (digital twin)، مهندسی سامانه محور و شبیه‌سازی مجازی استفاده می‌شود.
پیش از آغاز پروازهای آزمایشی، خلبان‌های آزمایشی از شرکت‌های BAE، رولزرویس و نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا برای بررسی سامانه‌های پروازی، بیش از ۳۰۰ ساعت پرواز شبیه‌سازی‌شده با آن انجام داده‌اند.